Λοιμώδης μονοπυρήνωση

Τι είναι η λοιμώδης μονοπυρήνωση και πως μεταδίδεται;

Λοιμώδης μονοπυρήνωση ή νόσος του φιλιού. Πρόκειται για ιογενή προσβολή, από τον ιό Epstein-Barr, του λεμφικού ιστού και ιδιαίτερα των αμυγδαλών.Μεταδίδεται με την άμεση επαφή (π.χ. φιλί) και μπορεί να προσβάλλει όλες τις ηλικίες, αλλά συνηθέστερα εφήβους και νέους ενήλικες. Ο χρόνος από τη μόλυνση μέχρι την εμφάνιση των συμπτωμάτων της νόσου είναι από 4 έως 7 εβδομάδες. Ο πάσχων μπορεί να μεταδίδει τη μόλυνση από την αρχή της προσβολής του, πριν δηλαδή εκδηλώσει συμπτώματα, μέχρι και μήνες μετά την αποδρομή τους.

Ποιά είναι τα συμπτώματα της νόσου;

Η λοιμώδης μονοπυρήνωση μπορεί να έχει διαβαθμίσεις ως προς τη βαρύτητά της. Σε κάποιους μπορεί να έχει υποκλινική μορφή και να μοιάζει σαν μια ελαφρά ίωση, ενώ, σπάνια ευτυχώς, μπορεί να έχει τόσο βαριά κλινική εικόνα που να απαιτήσει νοσηλεία σε νοσοκομείο ή να προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές.

Χαρακτηρίζεται από ανορεξία, ναυτία, υπνηλία, κακουχία, μυαλγία, πονόλαιμο, πολύ υψηλό πυρετό που μπορεί να διαρκέσει πολλές ημέρες, διόγκωση των λεμφαδένων (τραχηλικών, οπισθοωτιαίων, μασχαλιαίων και βουβωνικών) και ηπατοσπληνομεγαλία. Η διάρκεια των συμπτωμάτων είναι 2-4 εβδομάδες, ωστόσο η κόπωση μπορεί να επιμένει για αρκετούς μήνες.

Πώς γίνεται η διάγνωση της λοιμώδους μονοπυρήνωσης;

Η διάγνωση γίνεται από την κλινική της εικόνα και ιδιαίτερα την εικόνα των αμυγδαλών που διογκώνονται και καλύπτονται από μια λευκοκίτρινη εσχάρα, τους τραχηλικούς λεμφαδένες που πρήζονται και είναι ιδιαίτερα επώδυνοι και τον υψηλό πυρετό που συχνά επιμένει. Η διάγνωση τεκμηριώνεται από τις χαρακτηριστικές αιματολογικές εξετάσεις και είναι ιδιαίτερα σημαντική όχι μόνο για τη χορήγηση της κατάλληλης φαρμακευτικής αγωγής αλλά κυρίως για την πρόληψη σημαντικών επιπλοκών που αφορούν σε διάφορα όργανα όπως το ήπαρ, ο σπλήνας, οι όρχεις κ.α.

Πως αντιμετωπίζεται η λοιμώδης μονοπυρήνωση;

Η αντιμετώπιση είναι κυρίως υποστηρικτική και απευθύνεται στα συμπτώματα. Η χρήση αντιικών ή στεροειδών, έχει μικρό ή κανένα όφελος. Η χρήση αντιβιοτικών κανένα, ή μη μόνον για την αποτροπή επιπλοκών και τότε θα πρέπει οπωσδήποτε να αποφεύγεται η αμοξυκιλλίνη, γιατί θα εμφανίσει διάχυτο κνησμώδες εξάνθημα στο σώμα. Συνιστάται η λήψη άφθονων υγρών, γαργαρισμοί, ανάπαυση και λήψη αντιφλεγμονωδών και αντιπυρετικών φαρμάκων. Σε σπάνιες, ευτυχώς περιπτώσεις βαριάς διαδρομής της νόσου, ιδιαίτερα σε ευπαθείς ομάδες, ίσως απαιτηθεί ενδονοσοκομειακή νοσηλεία.

Χρειάζεται απομόνωση η λοιμώδης μονοπυρήνωση;

Ως λοιμώδες νόσημα, θα πρέπει να απομονώσουμε τον πάσχοντα για να μην διασπείρει τη νόσο στην κοινότητα. Τα παιδιά θα πρέπει να απέχουν από το σχολείο για ικανό χρονικό διάστημα, που θα καθορίσει ο παιδίατρος. Προσοχή στο βήχα, το φτέρνισμα και την χρήση κοινών σκευών με τον πάσχοντα.